بن در جهان (ادامه رمان فرزند پنجم)
رمان «بن در جهان» اثر دوریس لسینگ، برنده‌ی جایزه‌ی نوبل ادبی سال ۲۰۰۷، ترجمه‌ی پدرام لعل‌بخش رمانی فراگیر و قدرتمند ازنظر موضوعات انسانی و احساسی است. لسینگ، هیولایی آفریده است که نه تنها میل انسان به تعلق داشتن را به نمایش می‌گذارد بلکه ما را وادار می‌کند به او عشق بورزیم. بن در جهان، روایت ماجراهای بن لووات، ناکودک رمان «فرزند پنجم» است که به انسان‌های اولیه می‌ماند و در کودکی، خانواده را به عنوان کانونی تجربه می‌کند که تبلور عداوت، دافعه و کمال‌گرایی علیه اوست. حال در بزرگ‌سالی، بن دنیایی را تجربه می‌کند که به رغم مدرن بودن، دنیایی غیرعادی است: دنیای بی‌خانمان‌ها، بی‌نام ونشان‌ها و ناخواسته‌ها. با ذهن کودکانه‌ای که در پیکری تنومند و بوزینه مانند جای گرفته است، او همزمان آسیب‌پذیر و تهدیدکننده، قادر به اعمال خشونت و نیازمند تأیید و اعتماد است... لسینگ، در عین سادگی، ارزش اخلاقیات انسان را به زیبایی به ما نشان می‌دهد. پیام تأثیرگذار لسینگ در این رمان جذاب و غم انگیز، نشانگر مرز عشق و قدرت ویرانگر خودپرستی است؛ و بیش از هر چیز دیگر، مبین میل حیوانی ما برای نوعی زندگی است که تحت تأثیر نیازمندانی که به خاطر نیاز به محبت، سرعت ما را در زندگی کاهش می‌دهند، قرار نمی‌گیرد. این رمان، تفسیر کنایه‌آمیز و اثرگذار «تفاوت» است که به تنهایی رمانی کامل می‌نماید. با این حال، آنان که مجذوب «فرزند پنجم» شده‌اند، چیز آشنایی در این رمان می‌یابند که به شکل هیجان‌آوری غیرمنتظره است: کودک غول‌آسای آن رمان که عواطفی آشنا دارد و قدرت تکلم یافته است.