وقت سکوت
وقت سکوت را «بزرگ‌ترین دست‌آورد اجتماعی رمان اسپانیا»، «رمانی تکرارنشدنی» و از شاهکارهای رمان‌نویسی قرن بیستم نامیده‌اند و گفته‌اند مسیر رمان اسپانیایی را دگرگون کرده است. گی‌یرمو کابررا اینفانته گفته «سنت رئالیسم اسپانیایی را که همچون عفونتی در ادبیات پراکنده بود، ختم کرد» و اولیس جویس را با آن قیاس کرده، ریکاردو گویون این دو کتاب را از منظر عناصر افسانه‌ای، توصیف‌های سوررئالیستی و گوناگونیِ گفتارهای درونی همتراز شمرده و جولین پالی گفته وقت سکوت بازآفرینی افسانه‌ی اودیسه‌ی هومر در فضای معاصر است. وقت سکوت به‌محض انتشارش ستایش منتقدان و عموم خوانندگان را برانگیخت، بی‌درنگ جایگاهی باقی در ادبیات اسپانیا یافت و آن را به بسیاری از زبان‌ها ترجمه کرده‌اند. لوییس مارتین‌سانتوسِ چهل‌ساله دو سال پس از انتشار وقت سکوت، بعد از مدت‌ها آزار دیدن از دیکتاتوری فرانکو و چهاربار به زندان افتادن، در سانحه‌ی اتومبیل جان باخت.