کوبانی
زمانی که انسان این داستان ژان (جان) دوست یا کوبانی را میخواند، تا زمانیکه آن را به اتمام نرساند، نمیتواند از آن دست بکشد. شاید تا زمانی که خواندن این اثر به پایان نرسد، آدم خوابش نیز نگیرد. من از نویسنده خواستم که به کاراکترهای خود و همچنین خوانندگان خود رحم کند. ولی خواستهی من اجرا نشد. این رمان آدم را شگفتزده و غافلگیر میکند، باعث میشود که انسان خیلی عمیق فکرکند. این رمان در حقیقت یک داستان و همچنین یک تابلوی انسانشناسی است. زمانیکه آدم آن را میخواند نمیتواند مرز بین خیال و واقعیت را تشخیص دهد. رمان، آدمی را از یک جا به مرتبهای دیگر میبرد. مرگ و زندگی را به طرز عجیبی در هم آمیخته و فرصتی برای استراحت به خواننده نمیدهد. پروفسور آکیل آلمارای استاد زبان و ادبیات عربی در دانشگاه سیهنای ایتالیا