اتاق پذیرایی
اتاق پذيرايي محل برگزاري مهماني هاي رسمي و پرتجمل، يادگاري از گذشته هاي باشکوه و يادآور خاطرات خوش است. سالني پر از عتيقه جات گران قيمت، و نماد ثروت و قدرت ساکنانش است. نسل گذشته اتاق پذيرايي را چون پرستشگاهي ميداند که بايد آن را دست نخورده به نسل هاي بعدي تحويل دهد، اما نسل جديد آن را قبرستاني مي بيند که بايد از نو بنايش کرد. نسل هاي مختلف جامعه‌ي آمريکا طي صحنه هاي دنباله دار ساکن اتاق پذيرايي مي شوند و در آن زندگي مي کنند، عشق مي ورزند و در نهايت وصيت نامه‌ي خود را براي فرزندانشان ميخوانند. آ.ر.گرني در اتاق پذيرايي با استفاده از لحني طنز و نوستالژيک، تراژدي کمرنگ اما عظيم زندگي روزمره را نمايش مي دهد و تاريخ ناگفته‌ي مردم آمريکا را باز مي گويد، تاريخي که با اعتماد متقن به ارزش هاي مستحکم سنتي آغاز مي شود و با فرو‌ريزي نظام ارزشي قديم و ظهور خلأ معنايي سرمايه داري به پايان مي رسد. اين نمايش‌نامه در سال 1985 نامزد نهايي دريافت جايزه‌ي پوليتزر شد.