دوئل
ساموئیلنکو به دوستش علاقه داشت. لائفسکی در نظر او مردی خوش‌نیت، دانشجویی بی‌شیله‌پیله، و آدمی بی‌تکلف بود که می‌شد با او گیلاسی زد، خندید و ساعت‌ها درد و دل کرد. لائفسکی در عین حال خصوصیاتی داشت که برای ساموئیلنکو قابل درک بود اما از ته دل از آن‌ها بدش می‌آمد. لائفسکی وقت و بی‌وقت و به حد افراط مشروب می‌خورد؛ در صحبت‌هایش حرف‌های رکیک به کار می‌برد؛ در خیابان با دمپایی رفت و آمد می‌کرد؛ و جلو مردم با نادژدا فدروفنا بگو مگو داشت ...