دن کامیلو و جوانان سرکش
میانه‌های دهه‌ی شصت میلادی است و دن کامیلو و پپونه هر دو پا به سن گذاشته‌اند دن کامیلو با کشیش جوانی دست و پنجه نرم میکند که واتیکان فرستاده تا کلیسای او را با دنیای نوین هماهنگ کند و پپونه که حزینش هنوز در قدرت است با زوج جوان داروساز پزشکی است که به دهکده آمده‌اند و افکار رادیکال و مائوئیستی دارند از سوی دیگر هر دو با نسل جوان و سرکشی دست به گریبانند که از قضا پسر مو بلند پپونه و خواهرزاده‌ی سرکش و مهارناپذیر دن کامیلو نماینده‌ی دو گروه متخاصم آن‌هایند به این ترتیب تضاد سنت و مدرنیته، و پیر و جوان این کتاب را مانند سایر کتاب‌های این مجموعه خواندنی میکند
جووانی گوارسکی
جیووانینو اولیویرو جوزپه گوارسکی (به ایتالیایی: Giovannino Oliviero Giuseppe Guareschi) (زاده ۱ مه ۱۹۰۸ در پارما درگذشته ۲۲ژوئیه ۱۹۶۸ در ایتالیا) نویسنده، روزنامه‌نگار، کاریکاتوریست و طنزپرداز ایتالیایی.
او در خانواده‌ای از طبقهٔ متوسط در نزدیکی شهر پارمای ایتالیا به دنیا آمد. پس از ناکامی در تحصیلات دانشگاهی به مشاغل مختلف روی آورد تا این که سرانجام در ۱۹۲۹ سردبیر مجله‌ای فکاهی به نام کوریره امیلیانو را به عهده گرفت و در سالهای ۱۹۳۶ تا ۱۹۴۳ سردبیری مجلهٔ فکاهی دیگری به نام برتولدو به عهدهٔ او گذاشته شد.
در طی جنگ جهانی دوم دولت موسولینی را مورد انتقاد قرار داد که همین انتقادات مشکلاتی را برای‌اش فراهم آورد در همین دوران برادرش در جبههٔ روسیه مفقودالاثر شد و او شبی از ناراحتی مست کرد و تا صبح در خیابان‌ها عربده کشید و به فاشیست‌ها ناسزا گفت که موجب دستگیری او شد و مدت‌ها در بازداشتگاه‌های آلمانها به‌سر برد تا این که به سربازی رفت و به جبهه اعزام شد.
در سال ۱۹۴۳، هنگامی که ایتالیا با نیروهای متفقین پیمان متارکه جنگ را امضا کرد، او در جبههٔ شرقی بود و چون حاضر به همکاری با آلمان نشد دستگیر و تا پایان جنگ در اردوگاه اسراء در کشور لهستان به سر برد و توسط ارتش انگلیس آزاد شد. بعد از بازگشت به کشور به کاریکاتورکشی روی آورد و البته پیش از آن حتی دست به کار دربانی و نگهبانی هم زده بود. به میلان رفت و ابتدا سردبیر هفته‌نامه «برتولدو» و سپس ناشر و سردبیر روزنامهٔ فکاهی «کاندیدو» شد و طنزهای سیاسی او مخاطبین بسیاری یافت. در ۱۹۵۰ با خلق دون‌کامیلو شهرتی جهانی پیدا کرد.
در سال ۱۹۵۴ به اتهام افترا بازداشت شد. او نامه‌ای را انتشار داده بود که در آن از قول رهبر مقاومت ایتالیا د گاسپری که بعدها به نخست‌وزیری رسید، از متفقین خواسته شده بود رم را بمباران کنند. دادگاه او را به دوازده ماه زندان محکوم کرد اما به دلیل خوش‌رفتاری زودتر آزاد شد.
در ۱۹۵۶ وضع سلامتی‌اش وخیم شد و برای درمان به سویس رفت. در ۱۹۵۷ از سردبیری کاندیدو کناره گرفت، ولی هنوز در آن مجله مطلب می‌نوشت. سرانجام در ۱۹۶۸ در پی حملهٔ قلبی درگذشت.