مرگی کوچک
این کتاب قصه‌ی عشق «محیی‌الدین بن عربی» است. قصه‌ها، سفرها، آلام، پیکارها، در مسیر «محبةالله» است. قصه‌ی مردی است که توانست شکنجه‌های روحی و آلام درونی‌اش را تاب آورد. قصه‌ی مردی است که از اندک‌بودن خود واهمه ندارد، چون بدان پایه از تعالی دست یافته که دیگر هیچ تمنایی برای «منِ» خویش ندارد. این کتاب قصۀ مردی است که برای رسیدن به بهشت از عرض دوزخ گذر کرد. این کتاب قصه‌ی عاشقی است جان‌شیفته که دانست خداوند پشت همه چیز است، اما همه چیز خدا را پنهان می‌کند. محیی‌الدین در این داستان مطلقاً نقش قهرمان را بازی نمی‌کند، چون ترسو نیست. نقش یک قدیس را بازی نمی‌کند، چون شرور نیست. نقش رفیق و انیسِ سلطان و خلیفه را هم بازی نمی‌کند، چون در کشتن هم‌نوعان خود بی‌تاب نیست و در یک کلام «اصلاً نقش بازی نمی‌کند»، چون دروغگو نیست. او در این داستان زنده است که روایت «عاشق» و «مرگ کوچک» او را بازگوید. پس روایت مرگی کوچک را می‌خوانیم و درس عشق فرا می‌گیریم