آشویتس خصوصی من
یک مجموعه شعر به هم پیوسته است و در عین حال که هر شعر مستقلاً روایت خودش را دارد، در چینش آن‌ها و نوع روایت‌ها نیز سعی شده است در کلیت هر یک از روایت‌ها همدیگر را کامل کنند و تکه‌هایی دیگر از داستانِ «آشویتس خصوصی» را پیش‌روی مخاطب بگذارند. در شعرهای این مجموعه زاویه دیدهای متعددی به کار گرفته شده و روایت‌مندی و از سویی تخیل سورئال از عمده ویژگی‌های شعرهای این کتاب است. این کتاب در سه فصل «شکنجه شده‌ها»، «عاشقانه‌های ناتمام برای آنا»، «خرده روایت‌هایی از هراس و انزواء» تدوین شده است. همایون در این باره گفت: روایتِ «شکنجه‌شده‌ها» از سال‌ها پیش شروع شد و به تدریج تکه‌ها و بخش‌هایی از زیست و زندگی آدم‌هایی روایت شد که به انحاء مختلف در مناسبات زندگی مدرن شهری آزار می‌دیدند و شکنجه می‌شدند و این همه رنج و اندوه نمی‌توانست واقعی باشد و به همین دلیلی فصلی دیگر به عنوان «عاشقانه‌های ناتمام برای آنا» شکل گرفت. فصل سوم هم خرده روایت‌هایی است که به تدریج گردهم آمده و انزواء و تنهایی آدمی در این هستی تابناک و شوریده را روایت می‌کند. از شعرهای این مجموعه می‌توان به شعرهای «قبرستان در مه»، «آشویتس خصوصیِ من»، «سلول انفرادی خاورمیانه»، «هراس اپیزودیک»، «قانون جنگل»، «دیالوگ»، «سربازهای کاغذی»، «زخم‌ها و سنگ‌ها»، «سه‌شنبه سیاه»، «صدایِ مشکوک به جهان»، «میان تاریکیِ آب‌ها و سنگ‌ها»، «فال خون»، «کاغذهای خون‌آلود»، «بازپرس ویژه قتل»، «عاشقانه‌هایی ناتمام برای آنا» شعرهایی چون، «جاده سرد و برفی»، «ابدیت و یک روز»، «شب‌های روشن»، «یک در میان»، «روایت اپیزودیک مردی عاشق به یک بندر»، «از منظومه عاشقانه‌هایی ناتمام»، «خون و عشق»، «استحاله مرگ»، «ابزورد»، «خزان بیپایان زن»، «کابوس‌های بیداری»، «داخائو»، «کابوس بیپایان از هر کجا آغاز می‌شد فرق نمی‌کرد»، «خرده‌روایت‌هایی از هراس و انزوا» نیز، شعرهای «خاطرات انهدام»، «خرده‌روایت زندان»، «خرده‌روایت‌هایی منثور از یک زن محزون در ده به علاوه هفت»، «اپیزود»، «خرده‌روایت‌هایی از حکومت نظامی» و... اشاره کرد.