در هرگز و همیشه انسان:از میراث عرفانی خواجه عبدالله انصاری (میراث عرفانی 5)
کتاب «در هرگز و هميشه انسان» با محوريت عارف نامی، خواجه عبدالله انصاری و تاثير وی بر ادب عرفانی نگاشته شده است. شيخ‌الاسلام ابواسماعيل عبدالله بن ابی منصور محمد معروف به «پير هرات» و «پير انصار» و «خواجه عبدالله انصاری» و «انصاری هروی»، دانشمند و عارف بود. او از اعقاب ابوايوب انصاری است که صحابه‌ی پيغمبر بود. مادرش از مردم بلخ بود و عبدالله خود در هرات متولد شد و از کودکی زبانی گويا و طبعی توانا داشت چنان‌که شعر فارسی و عربی را نيکو می سرود و در جوانی در علوم ادبی و دينی و حفظ اشعار عرب مشهور بود و مخصوصا در حديث قوی بود و آمالی بسيار داشت و در فقه روش امام حنبل را پيروی می کرد. او در تصوف از استادان زيادی تعليم گرفت ودو بار به ديدار شيخ ابوالحسن خرقانی شتافت و اين ديدارها تاثير زيادی در روحيات و منش وی داشته است. محل اقامتش بيشتر در هرات بود و در آنجا تا پايان زندگانی به تعليم و ارشاد اشتغال داشت. انصاری شعر می سرود، اما بيشتر شهرت او به جهت رسالات و کتب مشهوری است که تاليف کرده و از آن جمله می توان به ترجمه‌ی املاء طبقات‌الصوفيه‌ی سلمی به لهجه هروی و تفسير قرآن که اساس کار ميبدی در تاليف کشف‌الاسرار قرار گرفته است، اشاره کرد. از رسائل منثور او که به نثر مسجع نوشته مناجات‌نامه، نصايح، زادالعارفين، کنزالسالکين، قلندرنامه، محبت‌نامه، هفت‌حصار، رساله‌ی دل و جان، رساله‌ی واردات و الهی نامه را می توان نام برد.