ارلاندو
در این رمان دگرگونی در هر لحظه خود زیستن را به نمایش می‌گذارد. اُرلاندو دَم به دَم چهره عوض می‌کند. زمانی زنی است که به همراه کولیان، گوسفندان را به چرا می‌برد. زمانی دیگر شاعر است و گوشه‌نشین. او شیفته‌ی نوشتن است. در اوج ناامیدی و در قله‌ی شادی هم چنان می‌نویسد؛