اگر این نیز انسان است
پریمو لوی، نویسنده‌ی ایتالیایی، در کتابی که خواهید خواند شرحی از دوران اسارتش در اردوگاه آشویتس آورده است. چنان‌که می‌دانیم و در این کتاب نیز تصریح شده است، در این اردوگاه همه‌جور آدمی از ملیت‌ها و گرایش‌های سیاسی و مذهبی مختلف گرد آمده بودند. این گوناگونیِ محکومان از یک‌سو و سرنوشتی که به یکسان برایشان مقدر کرده بودند از سوی دیگر نویسنده را بر آن داشته که از تمام چهارچوب‌های قراردادی برای هویت فراتر رود و اثر خود را «اگر این نیز انسان است» بنامد که آشکارا گویای نگاه اومانیستی اوست. توصیف لوی از زندگی خودش و سایرین در اردوگاه به چنان شفافیت حیرت‌انگیز و انسان‌محوری درخشانی می‌رسد که آدمی گمان می‌برد در سطحی دیگر می‌توان محکومان و یهودیان را در کتاب او استعاره‌ای از انسان رنج‌کشیده دانست و از همین‌جاست که این جمله‌ی مشهور وی معنا می‌یابد: «هرکس می‌تواند یهودی کس دیگری باشد.» بر همین اساس است که لوی، ظاهراً بعد از کشتار صبرا و شتیلا، خواهان استعفای آریل شارون و مناخیم بگین شد و قربانیان این کشتار را با لهستانی‌ها در جنگ جهانی دوم مقایسه کرد که قربانی همکاری نازی‌ها و شوروی‌ها و بعد جنگ این دو شدند. امید است انتشار ترجمه‌ی فارسی این کتاب، که یکی از شاهکارهای مسلم ادبیات قرن بیستم است و نامش مکرر در سیاهه‌های مختلف صد کتاب برتر این قرن آمده، گام کوچکی باشد برای تحقق آرزوی لوی که همواره دغدغه‌ی آن را داشت که معیار انسان چیزی نباشد جز انسانیت.