وداع با اسلحه
دنیا همه را می‌شکند و پس از آن خیلی‌ها در جاهایی که شکسته‌اند قوی می‌شوند. اما دنیا کسانی را که نشکنند، می‌کشد. بهترین‌ها و نجیب‌ترین‌ها و شجاع‌ترین‌ها را با بی‌تفاوتی می‌کشد. اگر تو جزو آن‌ها نباشی مطمئن باش که تو را هم می‌کشد، فقط چندان عجله‌ای ندارد. ارنست همینگوی برنده‌ی جایزه‌ی نوبل ادبیات (۱۹۵۴) در بخشی از زندگی پرماجرای خود به عنوان راننده‌ی آمبولانس راهی جنگ جهانی اول شد، در ارتش ایتالیا خدمت کرد و مجروح شد، سه ماه دوران نقاهت خود را در بیمارستان شهر میلان گذراند و همان جا به پرستارش دل باخت. او با الهام از این واقعه، شخصیت کاترین بارکلی را در رمان وداع با اسلحه (۱۹۲۹) خلق کرد. این رمان نمونه‌ای از بیان خاص همینگوی در داستان‌نویسی است که مترجم سعی کرده به همین لحن در زبان فارسی دست یابد؛
ارنست همینگوی
ارنِست میلر هِمینگوی متولد ۲۱ ژوئیه ۱۸۹۹ و درگذشته ۲ ژوئیه ۱۹۶۱ از نویسندگان برجسته معاصر ایالات متحده آمریکا و برنده جایزه نوبل ادبیات است. او از پایه‌گذاران یکی از تأثیرگذارترین انواع ادبی، موسوم به وقایع‌نگاری ادبی شناخته می‌شود.
قدرت بیان و زبردستی همینگوی در توصیف شخصیت‌های داستانی به گونه ای بود که او را پدر ادبیات مدرن لقب داده‌اند.
پدرش پزشک و مادرش خانه دار و سفت و سخت پابند مذهب بود. ارنست میان شش فرزند دومین پسر خانواده بود. او در مورد زندگی نامه اش چنین می گوید:
به طور کلی پدر و مادرم با هم هیچ توافق اخلاقی نداشتند و از این لحاظ کل خانواده و به خصوص من دچار گرفتاری و ناراحتی بودیم.