رساله ای درباره حکومت
حداکثر مرزهای قدرت قانون‌گذاران محدود به خیر و صلاح همگانی جامعه است هدف نهایی چنین قدرتی چیزی جز مراقبت نیست، و از این رو، هرگز نمی‌تواند حقی برای نابودی، به اسارت درآوردن و یا از روی طرح و نقشه فقیر و تهیدست کردن رعایا داشته باشد الزامات قانون طبیعت در جامعه متوقف نمی‌شود، بلکه تنها در بسیاری موارد به قوانین انسانی نزدیک و کیفرهای شناخته شده به آن اضافه می‌شود که مراقبت و نظارت بر آن قوانین را تقویت کند از این رو قانون طبیعت قانونی ابدی برای همه انسان‌ها، قانون‌گذاران ود یگران است مقررتی را که قانون‌گذاران برای اعمال و رفتار دیگران و خود وضع می‌کنند باید با قانون طبیعت یعنی با خواست خداوند هماهنگ باشد از آنجا که این قانون حکم یک بیانیه را دارد و بنیان و اساس قانون طبیعت حفظ و مراقبت از نوع بشر است هر حکم انسانی که علیه آن باشد نمی‌تواند خوب یا ارزشمند به شمار آید