بوطیقای نو و هزار و یک شب
به نوشته‌ی دانشنامه‌ی بریتانیکا اصولا داستان‌نویسی در ادبیات غرب، مدیون هزار افسان، الف لیله و لیله یا هزارویک شب عبداللطیف تسوجی تبریزی متاخر است و این، شگفت نیست که این کتاب‌خانه‌ی عظیم جهانی، تلاقی‌گاه اسطوره، حکایت، قصه، قصه‌های پریوار، ادبیات شفاهی و عامیانه است. اما ارزش دیگر این شاهکار روایی، به خاطر آمیزش فرهنگ و داستانهای هندی، ایرانی، عرب، یهود، یونان، روم و مصر و به تعبیر دقیق‌تر، «گفتمان فرهنگی ملل جهان» است. با آن‌که درباره‌ی این شاهکار روایی اندک نوشته نشده است، خوانش حکایات این اثر با رویکرد «بوطیقای نو» یا «نقد و نظریه‌ی ادبی نو» تازگی دارد. به یک اعتبار می‌توان گفت که کتاب حاضر، کوششی برای آغازی تازه و جدی در این جهت گرایی است.