مرد با شال آبی داستان خلق یک پرتره از نگاه مدل است. این کتاب به نوعی بی‌همتاست: پشت‌پردۀ احساس مدل شدن برای نقاشی ستایش‌برانگیز و تبدیل شدن به اثری هنری.

لوسین فروید، که از او با عنوان بزرگ‌ترین هنرمند فیگوراتیو زمان ما یاد می‌کنند، ماه‌ها وقت صرف کشیدن پرترۀ منتقد هنری، مارتین گی‌فورد، می‌کند. فروید در سال ۱۹۲۲ در برلین متولد شد و در سال ۱۹۳۳ به همراه خانواده‌اش به انگلستان مهاجرت کرد. او هنرمندی است که تمرکزش بر فردیت تمام چیزهایی است که می‌بیند و می‌کشد و، از همه بیشتر، بر انسان‌ها.

کتاب خواننده را به خصوصی‌ترین و مسحورکننده‌ترین مکان می‌برد: استودیوی نقاش. این روایت روزنگار ما را به قلب روش‌های کاری این استاد مدرن می‌برد، هم به لحاظ فنی و هم کمی روانی. از این میانه، درکی از چیستی یک پرتره به‌ دست می‌آید؛ اثری هنری که از پی ملاقات نقاش و سوژه خلق می‌شود. اما چیز دیگری نیز آرام‌آرام ساخته می‌شود: پرتره‌ای از خود لوسین فروید، با کلمات. نه بیوگرافی، که مجموعه‌ای از نماهای نزدیک: نقاش هنگام کار، هنگام گفت‌وگو در رستوران، تاکسی و خود استودیو. نویسنده خواننده را با نقاشی همراه می‌کند که پیکاسو، جاکومتی، فرانسیس بیکن و همچنین جرج اورول و دبلیو اچ اودن دوستان و هم‌عصرانش بودند.

این کتاب حاوی آثار دیگر فروید از دهۀ ۱۹۴۰ تا پایان عمر او نیز هست؛ از جمله یک اچینگ که گی‌فورد پس از اتمام نقاشی برای آن نیز مدل شد. عکس‌های زیبای بسیاری که با دوربین دیوید داوسن از فروید هنگام کار گرفته شده در کتاب آمده است. همچنین تصاویری از آثار نقاشان بزرگ گذشته مانند ون‌گوگ و تیسین، که موضوع بحث و گفت‌وگوی فروید و گی‌فورد قرار گرفته است. این اثر، که مملو از مشاهدات غیرعادی و رازگشایانه است، یکی از اصیل‌ترین، لذت‌بخش‌ترین و آموزنده‌ترین کتاب‌های عصر ما دربارۀ هنر محسوب می‌شود.