تئاتر و همزادش
تئاتر و همزادش اثر هنرمند و فیلسوف فرانسوی آنتونن آرتو، از زمان اولین انتشار در سال 1938 به برانگیختن، الهام بخشیدن، پرشور و حرارت کردن و به چالش کشیدن مناظرات مربوط به تئاتر ادامه داده است. این اثر که مانیفست هایی سه گانه در مورد تئاتر ارائه می دهد، به بسیاری از ارزشمندترین باورهای مربوط به تئاتر و فرهنگ غرب، پرخاشگرانه می تازد. در نظر آرتو، همزاد تئاتر، چیزی شبیه مقوله ی «سایه» در اندیشه ی یونگ است: عنصری ناشناخته و ناخودآگاه که آن را کامل می کند اما در بسیاری از جهات، نقطه ی مقابل آن است. آرتو، خود زبان را یکی از اصلی ترین مقصرین فرهنگی برمی شمرد و حمله های او به زبان، گاهی اوقات شکل عجیب و منحصربه فردی به نوشته هایش می دهد. تلاش های او برای بازگردانی اهمیت به تجربه ی تئاتر، نقشی بنیادین در سرزندگی و بقای این هنر داشته و پافشاری او در تجربه ی حسی درام در مقابله با ادبیات، همچنان فراخوان اصلی برای خلق تئاتر آوانگارد به حساب می آید.