اسب ها و آدم ها
حالا این وسط آقام شده بود شوالیه‌ی خودخوانده‌‌ای که این کار را نه برای منفعت شخصی بلکه به خاطر شرفش می‌کرد و سگ کی باشم اگر بیخود بگویم که هنوز معتقد نبودم این شیوه‌ی موثری است و از آن آبی گرم می‌شود. با همهٔ پیوندهای ویلیام فاکنر (۱۸۹۸-۱۹۶۲) با اسب و سوارکاری، او را به قول خودش تا حد مرگ از اسب می‌ترسید. حاصل این علاقه‌ی توام با ترس شد داستان‌هایی که دربارهی اسب‌ها و تاثیرشان بر زندگی مردم یوکناپاتافا (سرزمین خیالی فاکنر) نوشت که همگی اولین بار در کتاب اسب‌ها و آدم‌ها جمع شده‌‌اند، به علاوه‌ی جستارهای احمد اخوت دربارهٔ هر داستان، نحوه‌ی انتخابشان و همچنین تعقیب آدم‌های داستانی فاکنر در آثار گوناگونش.