سفر سورین به تاریکی
لپين جايی گفته بود: «پراگ هميشه عميق‌ترين تجربه‌ی من خواهد ماند. كشمكش‌ها، رازها، و زيبايی مسخ‌كننده‌اش همواره الهام‌بخش خيال شاعرانه‌ی من بوده است.» همين شهر ديوارهای تيره و بی‌قراری‌های ملال‌آور است كه پس‌زمينه‌ی سرگذشت شوربختی سورين را شكل می‌دهد، آنگاه كه در جستجوی معنای ناب زندگی در تاريكی ميخانه‌ها و دامان روسپی‌ها به ورطه‌ی خودويرانگری سقوط می‌كند. تصويری كه لپين از پراگ معلق ميان ارزش‌های قديم و هجوم دنيای مدرن رسم می‌كند، رمان سفر سورين به تاريكی را شايسته‌ی تحسين جهانی كرده است. خواندن اين كتاب به همه‌ی آن‌هايی توصيه می‌شود كه مكاشفه‌ی كشمكش ميان خير و شر و چگونگی زوال روحی انسان در قالب كلام شاعرانه‌ی نويسنده‌ای مسلط بر واژه و زبان برايشان جذاب است؛