قهقهه شهریاری (مقالاتی درباره سیاست)
این کتاب گزیده‌ای است از مهم‌ترین مقالات «سیاسی» ژرژ باتای (۱۸۹۷-۱۹۶۲) طی دوره‌های مختلف فکری‌اش که مقارن‌اند با سه جریان تأثیرگذار تاریخی (سوررئالیسم، فاشیسم، و استالینیسم). دوران زندگی او سرشار است از تلاش‌های مستمر در جهت سازماندهی گروه‌های مختلف نظری و عملی، و تأسیس نهادهای غیررسمی و تشکل‌یافتهٔ مردمی؛ از آن‌جمله حلقهٔ کمونیست‌های دموکرات، جبههٔ مردمی، گروه ضدحمله، گروه مخفی اَسِفال، گروه جامعه‌شناسی فرانسه، مجلهٔ کریتیک، مجموعهٔ اسناد. او که ارتباطِ ایدئال را سکوت می‌داند، در زمرهٔ متفکرانی است که ابتدا «دوست»، این تنها یادگار تجربهٔ فاجعه را فرا می‌خوانند: باتای، بلانشو، و کلوسوفسکی عملاً در فاصلهٔ دههٔ چهل و پنجاه میلادی بذرهای مه 68 را می‌کارند: علیه جامعه و مردمِ ستم‌پیشه‌اش، به نامِ اجتماع و گوشتِ ستم‌دیده‌اش، اجتماعِ نامعهود، اجتماع عاشقان. اندیشهٔ او و هم‌نسلان‌اش بر «دوستی»، بر شرط تولید اندیشه (فیلوـ‌سوفوس)، بنا می‌شود، بر اصل اولیهٔ مقاومت، بر گنگ‌ترین تجربهٔ جان، بر هم‌رزم‌بودن، هم‌سرنوشت‌بودن. همین جریان اندیشه است که یکی دو دهه بعد زمینه‌ساز رشد تمایلات فلسفی گوناگون در دههٔ شصت و هفتاد میلادی در اروپا و آمریکا، خصوصاً در فرانسه، شد (بارت، فوکو، دریدا، کریستوا، دوراس، لکان، اَکِر، آگامبن، وایس، و دیگران). گرچه تاریخ فلسفه (این اودیپِ تفکر) تا به امروز توان برشماری این خط طبقه‌بندی‌ناپذیر را نداشته ولی او به یاری تثلیث مقدس‌اش (ساد، نیچه، موس) دقیقه‌ای حساس و مرزی در تاریخ تولید فکر رادیکال است: اندیشه‌ـ‌مقاومت.