پدر خوانده
جان لوئیس تحلیل پدرخوانده را با بررسی موشکافانه ی سبک بصری جسورانه ی فیلم شروع می کند: ست پیس های نمایشی و بلند، نورپردازی سایه/روشن و تدوین پایانی که مراسم غسل تعمید را با ترورهایی بی رحمانه به نمایش می آورد. تحلیل سبک بصری با مباحثی پیرامون درون مایه های اصلی فیلم همراه است: تلاش ویتو و مایکل برای برقراری تعادل میان مسائل خانوادگی و نجارت خانواده، وسوسه ها و دام های موجود در مسیر سرمایه داری و درام گسترده تر توالی نسل ها و تکیه زدن پسر بر مسند پدر. لوئیس با پرداختن به درام روی پرده و حوادث پشت پرده ی تولید فیلم روایت های مافیایی واقعی را نقل کرده و در نهایت فاش می کند که چگونه میلیون ها دلار پول مافیا در فیلم سرمایه گذاری شده و چگونه پدرخوانده استودیوهای هالیوود و پارامونت را نجات داده است.