خوشی ها و روزها
خوشی‌ها و روزها نخستین کتاب مارسل پروست است. این کتاب هرچند همان‌طور که در یادداشت ناشر بر ترجمه‌ی فارسی‌اش آمده «جزئی از سابقه و باستان‌شناسی» رمان «درجست‌وجوی زمان از دست رفته» است اما در عین حال می‌توان به عنوان اثری مستقل هم به آن نگاه کرد. مارسل پروست «خوشی‌ها و روزها» را در ۲۵ سالگی نوشت. تکه‌های این کتاب پیش از انتشارشان در کنار هم در نشریاتی که پروست در آن‌ها می‌نوشت پراکنده بودند. برخی از قطعه‌های «خوشی‌ها و روزها» را شاید نتوان در معنای متعارف، داستان به‌شمار آورد. «خوشی‌ها و روزها» کتابی است قطعه قطعه، نه مجموعه داستان است، نه رمان، نه شعر است و نه مقاله و نه کشکولی از همه این‌ها که با ترتیبی خطی و تاریخی کنار هم چیده شده باشد.این کتاب مارسل پروست را می‌توان نمونه‌ای از تکه‌تکه‌نویسی در دورانی به‌شمار آورد که این شکل نوشتاری هنوز تجربه نشده بود. شیوه‌ی مارسل پروست در این کتاب شیوه‌ای است علیه انسجام ساختاری رمان کلاسیک. شیوه‌ای که تداوم آن را در رمان «در جست‌وجوی زمان از دست رفته» می‌بینیم. مهدی سحابی در پایان مقدمه‌ی خود نوشته است:«این‌گونه کاوش در سرچشمه‌های «جست‌وجوی زمان از دست رفته» انگیزه‌ی آغازین مترجم در ترجمه‌ی کتاب حاضر بوده است. درک کامل اثر عظیمی چون «جست‌وجوی زمان از دست رفته»، هم مطالعه‌ی برخی تفسیرهای مهم کلاسیک آن و هم آشنایی با پیشینه‌هایی چون خوشی‌ها و روزها را ایجاب می‌کند.»