گل های ویرانی
رمان گل‌های ویرانی نوشته‌ی پاتریک مودیانو (۱۹۴۵) یکی از آثار برجسته‌ی اوست، رمانی کوتاه که در سال ۱۹۹۱ منتشر شد. جهان داستانی مودیانو برای خوانندگانش بسیار آشناست: جهان برنده‌ی جایزه‌ی نوبل ادبیات ۲۰۱۴ تلفیقی از راز، پرسه‌زنی و بازگشت به گذشته‌های دور است و حضور تمام‌عیار شهر، شهری که معمولا پاریس است، و مکان‌هایی که هویت این شهر را ساخته‌اند. گل‌های ویرانی که نامش تعریضی دارد به کتاب مهم شارل بودلر، گل‌های بدی، رمانی است درباره‌ی یک زوج که در هتلی خودکشی کرده‌اند و کسی چیزی از آن‌ها نمی‌داند. راوی با رجوع به گذشته‌ی دور و به بهانه‌ی کشف این راز خود و جوانی‌اش را تصویر میکند. این رمان نیز مانند اکثر آثار مودیانو تصویری است و مملو از نام‌ها و یادها. هر مکان اشارتی است به روحی، عشقی یا مرگی. این میان راز مرگ نیز قوه‌ی محرکه است. مودیانو همواره با استفاده از معماهایی کم‌رنگ خواننده را دچار پرسش میکند. این که در آن گذشته‌ی دور چه رخ داده که حالا باید کشف شود؟ گل‌های ویرانی با این بستر روایی خواننده‌ی خود را به سال‌های دهه‌ی سی میلادی در پاریس می‌برد و آدم‌هایی را از دل مردگان بیرون میکشد که می‌توانند روایت و وجود خود را تکثیر کنند.