اتللو
نزدیک سیصد سال است که پیس‌های شکسپیر نوشته شده است در زمان شکسپیر در تئاترها دکور به شکل امروزه وجود نداشت در موقع نمایش، مانند تعزیه‌های قدیم ایران، محل وقوع حادثه را با نشانه‌ای که تماشاچی نیز با آن نشانه آشنا و به آن عادت کرده بود، نشان می دادند مثلا وقتی یک شاخه درخت روی سن می گذاشتند علامت آن بود که واقعه در جنگلی روی می دهد، یک ظرف بزرگ آب نشانه رودخانه یا دریا بود، وقتی یک بازیگر با یک فانوس داخل سن می شد تماشاچی می‌فهمید مهتاب است گذشته از این در پیس‌های شکسپیر و همچنین نویسندگان معاصر او هر پرده محل معین ندارد، بلکه هر پرده به چند یا چندین تابلو قسمت می شود و در هر تابلو محل واقعه عوض می شود گاهی اتفاق میافتد یک پرده از یک پیس شکسپیر دارای ده سن یا تابلو است تابلو ی اول روز است، تابلو ی دوم شب است، تابلو ی سوم طوفان و رعد و برق، تابلو ی چهارم هوا صاف است و آفتاب می درخشد، تابلوی پنجم مجلس سنا، تابلوی ششم یک کوچه