نقطه ی ضعف
ساماراكيس از روشنفكران آزادانديش يونان است و در آثارش سخت بر اضطراب و پوچی حاكم بر دنيای امروز، انزوا و تنهايی انسان، خشونت و خودكامگی صاحبان قدرت می‌تازد. نقطه‌ی ضعف پنجمين رمان ساماراكيس است و، به باور يكی از منتقدان، در رده‌ی بزرگ‌ترين آثار كافكا، اورول و كويستلر قرار دارد. اين رمان در عين اين كه يك رمان سياسی و پليسی است، يك رمان متافيزيكی، مانند اديپ شهريار و جنايت و مكافات هم هست: مردی بی‌هويت در كشوری بی‌هويت.... نقطه‌ی ضعف بی‌آن كه آشفته و درهم برهم باشد، سرشار از پيچيدگی است، و در آن از فرم و تكنيك جديدترين هنرهای معاصر استفاده شده است: شكستگی و پراكندگی نقاشی كوبيستی، راز و رمز فيلم‌های آلن رنه، قطع زمان حال و برگشت به گذشته و تداخل نقش شخصيت‌های فيلم‌های برگمان، دلهره و وحشت فيلم‌های هيچكاك، تعهد در قبال آن‌چه اصالت دارد و برحق است در آثار سارتر، طغيان سيزيف‌وار كامو، مكالمه‌ی ساده و بی‌پيرايه‌ی رمان‌های همينگوی، و طنز جاودانی ولتر. اين كتاب در سال ۱۹۶۶ برنده‌ی جايزه‌ی دوازده‌تن يونان (مشهورترين جايزه‌ی ادبی يونان) شد و در سال ۱۹۷۰ از طرف هيئت داوران فرانسه، به عنوان بهترين كتاب خارجی انتخاب شد؛