اعترافات یک کتاب خوان معمولی
زندگی مشترک ما در همین زیرشیروانی شکل گرفته بود، پیش چشم دو رمان از هم جدا افتادۀ ملویل. هیچ مشکلی نبود که به هم قول بدهیم در ثروت و فقر یا بیماری و سلامت همچنان عاشق هم باشیم یا دیگران را رها کنیم، اما چه از وصلت کتابخانه هایمان و دور انداختن ۳ کتاب ادعیۀ مشترک خوب شد که نسخه های تکراری حرفی نمی زد. این قول مستلزم رعایت چنان آداب و تشریفاتی بود که لابد تعلیقی محنت بار بر عروسیمان تحمیل می کرد. ما هر دو نویسنده بودیم و چنان علاقه ای به کتاب هایمان داشتیم که مردم به نامه های عاشقانۀ قدیمیشان دارند.