ناتان فرزانه
از میان نویسندگان کلاسیک آلمانی سه نام در کتاب‌های مدرسه و متن‌های پیشنهادی آموزگاران و استادان از بس‌آمد بیشتری برخوردار است: گوته، شیلر و لسینگ. این آوازه از دوران حیات سه هنرمند نامبرده تا زمان سلطه هیتلر ادامه داشت. در آن دوازده سال هولناک دیگر «ناتان فرزانه» نه اجازه نمایش یافت و نه دیگر کسی میتوانست در مدرسه یا دانشگاه آن را بخواند. اما پس از پایان حکومت ترور و خفقان هنر تآتر مشتاقانه‌تر از پیش «ناتان فرزانه» را روی صحنه آورد. تا امروز این اثر نه تنها در تآترهای نامدار کشورهای آلمانی زبان بلکه در تآترهای کوچکتر از جمله در مدارس و شهرهای کم‌جمعیت هم نشان داده میشود. «ناتان فرزانه» در بسیاری از مدارس سرزمین‌های آلمانی زبان در شمار متن‌های اجباری است و یکی از آموزش‌های آزاداندیشی و رواداری به شمار میآید. اما این نمایش‌نامه تنها اثر لسینگ نیست که در سده بیست و یکم نیز همچنان خواننده و بیننده دارد. دو اثر نمایشی دیگر او هم مرتب به اجرا درمیآید: «امیلیا گالوتی» و «مینافن بارنهلم»، همان‌گونه که شمار نه چندان کمی از شعرها و فابل‌های این هنرمند جسور امروز هم تجدید چاپ میشود.