مشت مالچی عارف
مشت‌مالچی عارف یکی از نخستین رمان‌های و. س. نایپل برنده‌ی جایزه‌ی نوبل ادبیات ۲۰۰۱ است. وجه غالب این کتاب، گذشته از برازندگی و خوش‌ذوقی در بیان و زبان، طنز و شوخ‌طبعی طعنه‌آمیزی است که زیر لایه‌ی آن شک و بدبینی، خود را می‌نمایاند. طنز آن، همان‌گونه که بارگاس یوسا به درستی تشخیص داده، دو وجه دارد: نخست، وجه کلامی، به ویژه در گفتارها که در سراسر رمان موج می‌زند؛ دوم، وجه موقعیتی، از جمله صحنه‌های بسیار درخشانی که در فصل‌های مختلف کتاب وجود دارد و کشف آن‌ها به عهده‌ی خواننده است