ریشه های اقتصادی دیکتاتوری و دموکراسی
گاهي اوقات هزينه سركوب اعتراضات مردمي در نظام‌هاي ديكتاتوري بسيار بالاست و همچنين وعده امتيازدهي نيز هميشه چاره‌ساز نيست، بنابراين فرادستان جامعه براي حفظ ثبات اجتماعي و از دست ندادن تمامي منافع‌شان چاره‌اي جز دموكراسي‌سازي ندارند. پرسش اساسي نويسندگان اين است كه «چگونه امكان دارد نظام ديكتاتوري كشورها به دموكراسي تبديل شود؟» آنان چارچوبي علمي براي ايجاد و تحكيم دموكراسي ارايه مي‌دهند و براي اين منظور از نظريه بازي استفاده فراوان مي‌كنند و همچنين از علم تاريخ نيز براي پشتيباني از نتايج مدل‌هاي خود كمك مي‌گيرند. نويسندگان براي ورود به مباحث كتاب از تجربه تاريخي چهار كشور بهره مي‌گيرند كه هر يك از آنها در چهار مسير متفاوت حركت مي‌كنند. اين كشورها مي‌توانند برخوردار از نظام ديكتاتوري يا دموكراسي باشند. پيش‌روي دايم به سوي دموكراسي، نوسان ميان دموكراسي و ديكتاتوري، ديكتاتوري باثبات و عملكرد عالي اقتصادي و سرانجام رژيم ديكتاتوري سركوب‌گر، نوع نظام اين چهار كشور را تشكيل مي‌دهند. براي هر يك از اين چهار نظام به ترتيب انگلستان، آرژانتين، سنگاپور و رژيم آپارتايد مشخص شدند.