فلسفه ی تنهایی
ارسطو گفته «ما کار می‌کنیم که بتوانیم تفریح کنیم و فراغت داشته باشیم». از این واضح‌تر هم می‌شود گفت؟ ما بزرگسالان زندگی‌مان را بیش از هر چیز وقف کارمان می‌کنیم. ما حدوداً از ۲۱ سالگی تا ۷۰ سالگی زندگی‌مان را به کارکردن می‌گذرانیم. اینقدر که کار می‌کنیم نمی‌خوابیم، برای خانواده‌مان وقت نمی‌گذاریم، نمی‌خوریم، تفریح و استراحت نمی‌کنیم. چه کارمان را دوست داشته باشیم چه از آن نفرت داشته باشیم، چه در آن موفق باشیم و چه ناموفق، به هر حال همه‌مان مثل سیزیف محکوم به آنیم که سنگ بزرگ کارمان، شغلمان، حرفه‌مان را هر روز به دوش بکشیم و به بالای کوه ببریم تا دوباره پایین بغلتد و روز بعد دوباره روز از نو روزی از نو. اوگدن نش می‌گوید «حتی آن دسته از ما که حالمان از کار کردن به هم می‌خورد هم باز باید کار کنیم، تا بتوانیم پول کافی به دست آوریم تا دیگر مجبور نباشیم کار کنیم!»