پندهای سورائو
کتاب پندهای سورائو، اثری نوشته ی فرانتس کافکا است که اولین بار در سال 1931 به چاپ رسید. کافکا پس از این که در آگوست سال 1917 متوجه ابتلای خود به بیماری سل شد، با هدف بازیابی سلامتی اش، چند ماهی را به روستایی به نام سورائو در بوهمیا رفت و در کنار خواهرش که در مزرعه ای کار می کرد، مشغول زندگی شد. کافکا در آنجا بسیار احساس راحتی می کرد و بعدها، تجربه ی سکونت در سورائو را یکی از بهترین اوقات زندگی خود نامید، شاید به این دلیل که او در آنجا هیچ مسئولیتی نسبت به کار، والدین و زنان نداشت. این نویسنده ی بزرگ تصمیم گرفت که در سورائو، دست به خلق آثار ادبی نزند؛ او اما دلنوشته های فلسفیِ روزانه ی خود را ثبت کرد. متن جذاب و فوق العاده تفکربرانگیز کتاب پندهای سورائو، از همین نوشته های روزانه به وجود آمده است.
فرانتس کافکا
فرانتس کافکا (به آلمانی: Franz Kafka) (زاده ۳ ژوئیهٔ ۱۸۸۳ – درگذشته ۳ ژوئن ۱۹۲۴) یکی از بزرگ‌ترین نویسندگان آلمانی‌زبان در سده ۲۰ (میلادی) بود. آثار کافکا در زمرهٔ تأثیرگذارترین آثار در ادبیات غرب به‌شمار می‌آیند.
فرانتس کافکا به دوست نزدیک خود ماکس برود وصیت کرده بود که تمام آثار او را نخوانده بسوزاند. ماکس برود از این دستور وصیت‌نامه سرپیچی کرد و بیشتر آثار کافکا را منتشر کرد و دوست خود را به شهرت جهانی رساند. پُرآوازه‌ترین آثار کافکا، رمان کوتاه مسخ (Die Verwandlung) و رمان محاکمه و رمان ناتمام قصر هستند. اصطلاحاً، به فضاهای داستانی که موقعیت‌های پیش‌پاافتاده را به شکلی نامعقول و فراواقع‌گرایانه توصیف می‌کنند -فضاهایی که در داستان‌های کافکا زیاد پیش می‌آیند- کافکایی می‌گویند.