فاوست
نمایشنامه حاضر در پنج میان پرده قابل اجراست، و تمامی آن نبرد بین ذکاوت و زندگی. نبردی که در آن سرانجام هوش انسانی بازنده همیشگیست. فاوست نماینده هوش آدمی ست، و زندگی در اشکال مختلف، بسته به موقعیت که در درام آمده. اولین میان پرده، تکرار شاعران، دستاوردهای قهرمان داستان است، و هوش به نبرد برمیخیزد، و در پی آن است که زندگی را هدایت کند. اقدام به شکست منجر میشود. مشکل اصلی در چگونگی معرفی زندگی ست، که هوش میکوشد تا بر آن غلبه کند. در جایی دیگر چکیده مشکلات انسانی به نمایش گذاشته میشود، و نبرد هوش برای تطبیق دادن خود با زندگی، که به عشق منتهی میگردد؛ اما بازهم هوش شکست میخورد و قهرمان داستان، فاوست، به تک گویی تلخی دچار. وی به دام عادت میافتد و لذات زودگذر؛ و سرانجام مرگ و ورشکستگی نهایی هوش در برابر زندگی روی مینمایند؛ آن هم در روز جشن، که مردم شوخی میکنند و میرقصند. فاوست که همه به او بی اعتنایند دوران احتضار خویش میگذراند