زیست جنبش
تاریخ، تئاتر مواجهه قدرت و مقاومت است. قدرت، بازیگر اصلی این تئاتر لست. قدرتی که گاه از طریق تبعیت از فرامین حاکم و متون مقدس و پذیرش بی چون و چرای اراده حاکم، ذخییره شدن توده ها در تاریکی و خاموشی خویش به شکوه و جلال قدرت حاکم، گاه دیگر، از رهگذر شکل دادن به ی جامعه ی انضباطی که در آن با وجود دموکراسی و آزدی، سازمان و موسسات شکل می گیرند ...